XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
ARESTI: BILBOEtorkizuneko
1966. urtean, eta,
Baina beraren oroicapena datorkidan momentu triste honetan, profeta senticen naiz
.
Ni ere
.
Ninzena ez naiz, denbora zaharretako ical eta geriza iheskor baten modukoa nakusate, eta hala dakusat nik ere nire burua
.
Herririk herri ogiaren bola..., ezin dudan pisu eta karga astuna eraman eta jaso beharrez..., nire ahuleriaren kontrako burruka batean...
(Aresti 10, 1986: 85)
Aldi hartan fedez ere makal zebilela aitortzen digu, eta bihotzeko esperantza tamaina ere ahulduta duelarik, bere jaioterriaren oroitzapena datorkio burura, bere Bilbao beti gorrotatua eta inoiz abandonatu ezin izan zuena.
Beste modu batera esateko, Bilbo zen desanimo eta makalaldi horren eragile zuzena eta boteretsua.
Ikus dezagun zer-nolako bidea egin zuen Arestik Bilboren eta
Bilbo errealitate gordina da; aitaren etxea, aldiz, poetaren barne-utopia, eta garai hartan (1964) utopia horren izena euskara zen:
Bilbo, uri andi orretan, euskal erriaren etsairik eta areriorik andienean
.